Originally written in English. Translated by Melis Sıvacı.

Size teşekkür etmeme izin verin; benden uzakta olan, rastgele şeyler düşündüğüm, aynı gökyüzüne ve takımyıldızına baktığım, ve hakkında hikayeler yazdığım birini bulmama yardım ettiğiniz için.

Basitçe; Mart ayının bir gününde bu küçük, sevimli uygulamayı indirdiğmin ve mektubumu şu an yabancı olduğunu bile hayal edemediğim birine gönderdiğimin tesadüf olduğunu söyleseydim, eğer bunu bir tesadüf olarak ortaya koysaydım bütün sihir nereye giderdi?

İnsanlardan kaçmak istediğin günler vardır, bir gün de öyle oldu.

Slowly’e adanmış olduğum 10. ayımdı. Anlık mesajlar fazla “anlık” hissettiriyorlar ve bütün yoğunluğa engel olabiliyorlar. Arkadaşlıkta ne kadar hızlı ilerlerseniz o kadar çabuk biter. Bunun bir sebebi olmalı, değil mi?

Onunla tanıştım ve onunla diğerleri gibi Slowly dışında iletişim kurmaktan neredeyse korkuyordum. Ama hayır; bu, kolayca bir mesaj atabileceğinizi bilebilirken mektuplar için bir hafta ya da bazen daha fazlasını beklemenin nasıl olduğunu basitçe ifade etmektir.

Mevsimler geçtikçe onların farklı versiyonlarını ve kendinizin onlarla olan farklı versiyonlarınızı da görürsünüz. Hikayeler tonlarını değiştirmekle başlar, bazen tamamen karanlık ve duygusaldır ve diğer günlerde düz alaylı, sadece topal.

Bunun hayatınızın en güzel parçası olduğunu fark edemezsiniz bile. Sizden millerce uzak birinin varlığının güvencesini…

Bazı hikayeler içimizde yaşarlar ve bir noktada duyulmayı dilerler. Slowly, benim için bu platform oldu. Aslıdna bana göre başlangıçtan beri böyleydi. Doğru mektup arkadaş(larını) bulmuş kişiler bu hissi anlayabilirler.

Teşekkürler , anlamlı konuşmaların yeri olan böyle bir şeyi düşündüğünüzsize sonsuza dek minnettarım. İçinde doğru sayıda dışa dönüklerin olduğu bir içe dönük kişinin kişinin habitatı gibi.

Love,
Astreaa