Originally written in English. Translated by Frank Stam.
Het vinden van Slowly bracht die nostalgie terug.
Ik gebruik niet veel sociale media, ik vind het gewoon niet leuk.
Geen Twitter, geen Instagram, geen Facebook, niks van dat. Door alles zo bij de hand te hebben zijn mensen te oppervlakkig geworden. Of ik weet het niet. Ik gebruik het internet wel veel, maar niet om te socialiseren. Nou, Slowly was de langverwachte app om dat te veranderen. Slowly neemt het alle oppervlakkigheid weg van bewerkte foto’s, likes, afgekorte onzin, alle oppervlakkigheid, en geeft je gezichtsloze mensen, die je hun ziel laten zien door middel van hun brieven.
Nu heb ik penvrienden over de hele wereld, ik heb twee zeer goede vrienden ontmoet, van vele kilometers ver weg, die op me zijn gegroeid, ik zou ze zelfs beste vrienden kunnen noemen… Ze zijn nu dicht bij mij, slechts enkele centimeters van mijn hart. Ik heb tientallen penvrienden…
…en een soulmate. Yup. Ik had nooit gedacht dat ik haar zou vinden, en wel via een app. Maar ik ben voor haar brieven gevallen voordat ik zelfs maar haar echte naam kende, of voordat ik haar gezicht, een foto zag, door haar brieven had ik gezien wat er toe deed: haar ziel. Ik herinner me haar eerste introductiebrief, ik was verbijsterd en kon mijn ogen niet geloven… Ze is mijn gelijke, mijn soort humor, mijn rare interesses, mijn mening over de wereld, gespiegeld. En ze was voor mij gevallen. We hadden elkaar sindsdien ontmoet en zitten nu in een lange afstandsrelatie, maar we gebruiken nog steeds Slowly, de app die ons samenbracht.
Sms’en, bellen, videochatten is goed voor instant messaging, maar het schrijven van een liefdesbrief, het delen van gevoelens in duizenden woorden… Dat is Slowly.
En ja. De stempels. De stempels. Ik hou ervan ze te verzamelen, en ze te verhandelen. Jammer dat er geen gemeenschap voor is, of ik weet niet van het bestaan ervan.
In conclusie – dank je wel, Slowly Team.
